துக்கம் ,கவலை

 

Grief & Anxiety 

துக்கம் ,கவலை 

اَللّٰهُمَّ إِنِّيْ عَبْدُكَ ، وَابْنُ عَبْدِكَ ، وَابْنُ أَمَتِكَ ، نَاصِيَتِيْ بِيَدِكَ ، مَاضٍ فِيَّ حُكْمُكَ ، عَدْلٌ فِيَّ قَضَاؤُكَ ، أَسْأَلُكَ بِكُلِّ اسْمٍ هُوَ لَكَ ، سَمَّيْتَ بِهِ نَفْسَكَ ، أَوْ عَلَّمْتَهُ أَحَدًا مِّنْ خَلْقِكَ ، أَوْ أَنْزَلْتَهُ فِيْ كِتَابِكَ ، أَوِ اسْتَأْثَرْتَ بِهِ فِيْ عِلْمِ الْغَيْبِ عِنْدَكَ ، أَنْ تَجْعَلَ الْقُرْآنَ رَبِيْعَ قَلْبِيْ ، وَنُوْرَ صَدْرِيْ وَجَلَاءَ حُزْنِيْ ، وَذَهَابَ هَمِّيْ

Allāhumma innī ʿabduk, wa-bnu ʿabdik, wa-bnu amatik, nāṣiyatī bi-yadik, māḍin fiyya ḥukmuk, ʿadlun fiyya qaḍā’uk, as’aluka bi-kulli-smin huwa lak, sammayta bihī nafsak, aw ʿallamtahū aḥadam-min khalqik, aw anzaltahū fī Kitābik, awi-sta’tharta bihī fī ʿilmi-l-ghaybi ʿindak, an tajʿala-l-Qur’āna rabīʿa qalbī, wa nūra ṣadrī wa jalā’a ḥuznī, wa dhahāba hammī.

O Allah, I am Your servant and the son of Your male servant and the son of Your female servant. My forehead is in Your Hand (i.e. you have control over me). I am subject to Your judgement and Your decree concerning me is just. I ask You – by every name that is Yours, by which You have named Yourself, or taught any one of Your creation, or revealed in Your Book, or kept unto Yourself in the knowledge of the unseen that is with You – to make the Qur’ān the spring of my heart, the light of my chest, the banisher of my grief and the reliever of my anxiety.

 அல்லாஹ்வின் தூதர் (ஸல்) அவர்கள் கூறினார்கள்: "துக்கத்தாலும் கவலையாலும் வாடுபவர்கள் எவரும் இல்லை, பின்னர் [மேலே] கூறுவது - அல்லாஹ் அவருடைய துக்கத்தையும் கவலையையும் நீக்கி, அதற்குப் பதிலாக அவருக்கு மகிழ்ச்சியைத் தருவானே தவிர."  நபித்தோழர்கள், ‘அல்லாஹ்வின் தூதரே, இந்த வார்த்தைகளை நாங்கள் கற்றுக்கொள்ள வேண்டாமா?’ என்று கேட்டார்கள். அதற்கு அவர், ‘நிச்சயமாக!  அவற்றைக் கேட்பவர் கற்றுக் கொள்ள வேண்டும்.'' (அஹ்மத் 3712)